Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin
O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,
Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,
Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;
“Bir ziyaretçidir” dedim, “oda kapısını çalan,
Başka kim gelir bu zaman? ”
Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık gecesiydi,
Örüyordu döşemeye hayalini kül ve duman,
Işısın istedim şafak çaresini arayarak
Bana kalan o acının kaybolup gitmiş Lenore’dan,
Meleklerin çağırdığı eşsiz, sevgili Lenore’dan,
Adı artık anılmayan.
…
Edgar Allan Poe
Çeviri: Ülkü Tamer
Kuzgun II resmine buradan ulaşabilirsiniz.
“İpekli, kararsız, hazin hışırtısı mor perdenin / Korkulara saldı beni, daha önce duyulmayan…”
.
Perdenin moruna ve odaya yayılan ışıklara bayıldım.
Şiirin devamında ortaya çıkan kuzgun da resimde yerini almış…
‘Çırpınarak girdi birden o eski kutsal günlerden
Bugüne kalmış bir Kuzgun pancuru açtığım zaman’
Resmin harika olmuş Ezgi, kalemine sağlık…