Sonsuzluktan içine saplanan
bir sızı gibi
ölümün melodisi
yırtarak çıkıyor içinden
Kulakların duyamayacağı
çığlıklar dillenir zihninde
Atacak gibi kendini
düşlemsel derinliklere
gerçekliğini yitirmiş
beden formları içinde
Yüzünde
katartik bir yansıtma ifadesi
Paranoya sınırlarında
dans ediyor benliği
Sessiz sakin muğlak melodi
Parçalanmış beden imgesi
kırık kırpık ayna parçalarından
sızıyor odasına
Regresif gündüz düşlemleri
gecesini beyaza boyuyor
daha fazla kirlenebilsin diye
hezeyanlar karışıyor
gri gözyaşlarına
Sızı gibi…
Sızı gibi…
PARÇA PARÇA PARÇALANMA
Bana aynı anda Nilgün Marmarayı hatırlatan düşsel bir şiir. Kalpler…
Çok güzel yüreğine sağlık ??
Teşekkür ederim.