Bazı kelimeler unutulmaz aslında, sadece sessizleşirler.
Artık “gönül”, “iztirap”, “hicran” gibi kelimeler kimsenin ağzında dönmüyor; çünkü kimse o kadar uzun süre aynı duyguda kalmıyor. “Hasret” kelimesi bile yerini bir Wi-Fi kopmasına bıraktı belki de.
“Lûgat 365” tam da bu sessizliği duyanlar için yazılmış bir saygı duruşu. Gündelik telaşın, aceleye getirilmiş ilişkilerin, 15 saniyelik hikâyelerin arasından geçip kelimelere yeniden dokunmak isteyenler için bir kitap bu. Her sayfasında bir kelimeye, bir duygunun eskimeyen yankısına rastlıyorsun. Unutulmuş değil de “uykuya yatmış” kelimelerin, sabırla bekledikleri bir yer gibi.
Emoji devrinde bir lügat tutmak, belki de en zarif başkaldırı biçimi.
Çünkü bazı kelimeler, gerçekten de çok güzel.
Ve bazı güzellikler, ancak sessizce okununca duyuluyor.
